Закот фаризае аз фароизи Ислом аст ва рукни саввуми аркони Ислом низ мебошад.
Аллоҳи азза ва ҷалла фармудааст: (ва намоз барпо доред ва закотро бипардозед) (Нур 56).
Набии Акрам (с) фармудаанд: (Ислом бар панҷ чиз бино шудааст: Шаҳодати لا إله إلا الله وأن محمدا عبده ورسوله ва барпо кардани намоз ва пардохтани закот ва ҳаҷҷи Байтуллоҳ ва рӯзаи Рамазон) [Ба ривояти Бухорӣ ва Муслим].
Ҳукми манъкунандаи закот
Манъкунандаи закот, ё аз рӯи инкор [яъне инкор аз воҷиб буданаш] ва ё аз рӯи бухлварзӣ, монеъи он мешавад.
Ва Абӯбакр (р) бо касоне, ки аз додани закот имтиноъ варзиданд, ҷанг намуд ва фармуд: (Қасам ба Худо, бо касе, ки миёни намоз ва закот фарқе қоил шавад, ба ҷанг бармехезем, зеро ки закот ҳаққи мол аст ва қасам ба Худо агар аз пардохтани закоти сол, ки ба Расули Аллоҳ мепардохтанд, имтиноъ варзанд, бо онҳо ҷанг хоҳам кард) [Ба ривояти Бухорӣ].
2. Монеъи закот аз рӯи бухл
Касе, ки аз рӯи бухл, аз додани закот имтиноъ меварзад, аз вай бо зӯр гирифта мешавад, вале кофир намегардад, ҳар чанд муртакиби гуноҳе аз бузургтарин гуноҳон шудааст.
-(Агар тавба карданд ва намозро барпо доштанд ва закотро оварданд, мутаъаризашон нашавед). (Тавба 5).
Ва низ ба далели фармудаи Набии акрам (с): (Амр шудаам, бо мардум биҷангам, то шаҳодат бидиҳанд, ки нест илоҳе магар Аллоҳ, ва Муҳаммад (с) Расули Аллоҳ аст ва намоз барпо доранд ва закот бидиҳанд, агар чунини карданд, хунҳо ва амволашонро аз ман дар амон доштаанд, магар ба ҳаққи Ислом ва ҳисобашон назди Аллоҳи мутаъол аст) [Ба ривояти Бухорӣ ва Муслим].
Ҳикмати воҷиб шудани закот
1. Поксозии нафсҳо аз бухлу гуноҳон ва иштибоҳот. Аллоҳи мутаъол мефармояд: (АЗ молҳояшон закот бигир, то онҳоро аз осори гуноҳон, пок созӣ ва дар нафсҳояшон феъли хайрро рушд диҳӣ). (Тавба 103).
2. Поксозии мол ва намуву рушди он ва ҳулули баракат дар он, ба далели фармудаи Набии акрам (с): (Садақа, яъне закот, чизе аз молро ноқис намекунад) [Ба ривояти Муслим].
3. Озмоиши бандааст дар фармонбардорӣ аз авомири Аллоҳи мутаъол ва низ тақдими муҳаббати Аллоҳ ба муҳаббати мол.
ки барои бинои масҷид ҷамоварӣ шуда ва ё моле, ки вақфшуда ба манофеъи умумӣ ва ё амволе, ки дар сандуқҳои ҷамъиятҳои хайрия мебошад, дар он закот нест.
4. Гузашти як сол бар мол
Ҳавл:
Як соли комили ҳиҷрӣ
Бояд бар моле, ки ба нисоб расида ва дар милкияти соҳибаш буда, дувоздаҳ моҳи ҳиҷрӣ қамарӣ бар он сипарӣ шавад.
Ин шарти хоси нақдайн (зару сим) ва молҳои тиҷоратӣ ва ҳайвоноти хонагӣ мебошад, аммо дар мавриди маҳсулоти кишоварзӣ, меваҷот, маъодин ва ганҷҳо, гузашти сол дар онҳо шарт нест.