(Эй бори Худоё! ба ту паноҳ мебарам аз ин, ки гумроҳ кунам ва ё гумроҳ шавам ва ё лағжонида шавам ва ё зулм кунам ва ё бар ман зулм шавад ва ё ба касе носазо бигӯям ва ё ба ман носазо гуфта шавад) [Ба Ривояти Абӯдовуд].
- Ҳангоми рафтан ба масҷид, зикри Аллоҳро чунин гӯяд: (Эй бори Худоё, дар қалбам нуре ҷо деҳ ва дар забонам ва дар шунавоиям ва дар биноиям ва дар пуштам ва дар пешам, нуре ҷо деҳ ва низ аз болоям ва зерам нуре ҷо деҳ, эй бори Худоё ба ман нуре ато кун) [ Ба ривояти Муслим].
5. Бо оромӣ ва виқор ба намоз рафтан
Ба далели фармудаи он ҳазрат (с) (Ҳангоме, ки иқоматро шунидед, ба сӯи намоз биравед ва бар шумост орому бовиқор бошед ва шитоб накунед, он чиро дарёфтед, бихонед ва он чиро дарнаёфтед, такмил кунед). [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим]
6. Ҳангоми дохил ва хориҷ шудан аз масҷид зикри хосеро бихонад.
- Ҳангоми дохил шудан ба масҷид мегӯяд: (Паноҳ мебарам ба Аллоҳи азим ва ба ваҷҳи каримаш ва ба султони қадимаш, аз шайтони раҷим) [Ба ривояти Абӯдовуд]