ፈቂር ብዙው ፉቀራእ፣እንደ ምግብና መጠጥ፣ልብስና መጠለያ ያለ የራሱንና የሚያስተዳድራቸውን ቤተሰቦች መሰረታዊ ፍላጎቶች የሚያሟላበት ነገር የሌለው ሰው ነው፡፡ ይህ መደብ ለራሱና ለቤተሰቡ አንድ ዓመት ሙሉ የሚበቃ ነገር ከዘካ ይሰጠዋል፡፡
የዘካት ባለመብቶች ዘካት ሊሰጣቸው የሚገቡ ወገኖች ሲሆኑ፣እነሱም አላህ ቁርኣን ውስጥ የዘረዘራቸው ስምንቱ መደቦች ናቸው፡፡ አላህ እንዲህ ብሏል ፡- ‹‹ግዴታ ምጽዋቶች፣(የሚከፈሉት) ለድኾች፣ለምስኪኖችም፣በርሷም ላይ ለሚሠሩ ሠራተኞች፣ልቦቻቸውም (በእስላም) ለሚለማመዱት፣ ጫንቃዎችንም ነጻ በማውጣት፣ በባለ ዕዳዎችም፣በአላህ መንገድም በሚሠሩ፣በመንገደኛም ብቻ ነው፤ከአላህ የተደነገገች ግዴታ ናት፤አላህም ዐዋቂ ጥበበኛ ነው፡፡›› [አል-ተውባህ፡60]
ፈቂር ብዙው ፉቀራእ፣እንደ ምግብና መጠጥ፣ልብስና መጠለያ ያለ የራሱንና የሚያስተዳድራቸውን ቤተሰቦች መሰረታዊ ፍላጎቶች የሚያሟላበት ነገር የሌለው ሰው ነው፡፡ ይህ መደብ ለራሱና ለቤተሰቡ አንድ ዓመት ሙሉ የሚበቃ ነገር ከዘካ ይሰጠዋል፡፡
ምስኪን ብዙው መሳኪን፣ከፍላጎቱ ውስጥ ግማሹን ወይም ከግማሽ በላይ የሆነውን ብቻ ማግኘት ሚችል ሰው ማለት ነው፡፡ አንድ መቶ ኖሮት ሁለት መቶ የሚያስፈልገው ዓይነት ሲሆን የራሱንና የቤተሰቡን ፍላጎት የሚያሟላበትና ለአንድ ዓመት የሚበቃው ያህል ይሰጠዋል፡፡
እነዚህ ከባለሥልጣናት በኩል ዘካውን እንዲሰበስቡና ለሚያስፈልጋቸው እንዲከፋፍሉ የተመደቡ ሠራተኞች ሲሆኑ፣ሀብታሞች ቢሆኑ እንኳ መደበኛ የሙሉ ሰዓት ሥራቸው በመሆኑ በሠሩት ልክ ከዘካው ይከፈላቸዋል፡፡ ከመንግሥት የሚሰጣቸው ክፍያ ወይም ደሞዝ ካለ ግን ከዘካው አይሰጣቸውም፡፡ የዘካት አሰባሰብ ሠራተኞች በማሰባሰብና በጽሕፈት ሥራ፣በጥበቃውና ለሚገባቸው በማከፋፈሉ ተግባር ላይ የተሰማሩትን ሁሉ ያጠቃልላል፡፡
እነዚህ በወገኖቻቸው ዘንድ ተሰሚነት ያላቸውና ዘካው ቢሰጣቸው ይሰልማሉ ተብሎ ተስፋ የሚደረግባቸው፣ወይም ከክፋታቸው ለመጠበቅ ሲባል፣የሙስሊሞችን ጠላቶች እንዲ ከላከሉ ለማድረግ የሚሰጣቸው ናቸው፡፡ ልቦቻቸውን ለማለማመድ በሚያስችል መጠን ከዘካው ይሰጣቸዋል፡፡
በባርነት ሥር የሚገኝና ቤዛ ከፍሎ ራሱን ከጌታው እጅ ነጻ የሚያወጣ (ሙካተብ) ሲሆን የቤዛ ዕዳውን መክፈል የሚያስችል ያህል ከዘካው ይሰጠዋል፡፡ ይህም ነጻ ሰው ሆኖ ሙሉ ነጻነቱን በመጎናጸፍ በሕብረተሰቡ ውስጥ ተገቢ ሚናውን እንዲጫወትና በሙሉ ነጻነት አላህን ብቻ እንዲገዛ ለማስቻል ነው፡፡ በጦርነት ላይ የተማረኩ ሙስሊሞች የቤዛ ክፍያም በዚህ ውስጥ ይካተታል፡፡
ጋ’ርም ብዙ ጋሪሙን፣ዕዳ ያለበት ሰው ማለት ነው፡፡ ባለ ዕዳ ሁለት ዓይነት ሲሆን እነሱም፡-
አንደኛ - ለግል ጉዳዩ የተበደረ ባለ ዕዳ ነው፡፡ ድኻ ከሆነ ዕዳውን የሚሸፍንለት ያህል ዘካ ይሰጠዋል፡፡
ሁለተኛ - በሁለት የሙስሊሞች ጭፍራ መካከል እርቅ ለማውረድ ሲል የተበደረ ባለ ዕዳ ሲሆን ሀብታምም ቢሆን ዕዳውን የሚሸፍንለት ያህል ዘካ ይሰጠዋል፡፡
በአላህ መንገድ የሚታገሉ ሙጃህዶች ናቸው፡፡ እነዚህ በአላህ መንገድ ለመታገል የሚያስፈልጋቸው ያህል ከዘካው ይሰጣቸዋል፡፡ በዚህ ምድብ ውስጥ በአላህ መንገድ እንደ መታገል የሚቆጠሩና ለሥራቸው ማከናወኛ ገንዘብ የማያገኙ ብዙ የደዕዋ እንቅስቃሴዎች ይካተታሉ፡፡
ከአገሩ የወጣና ገንዘብና ስንቁ ያለቀበት መንገደኛ (ሙሳፍር) ነው፡፡ በአገሩ ሀብታም ቢሆን እንኳ ወደ አገሩ የሚመልስበት ያህል ከዘካ ይሰጠዋል፡፡
1- ለመስጊዶች፣ትምህርት ቤቶች፣ሆስፒታሎችና የመሳሰሉ በሌላው ሰደቃ ሊሰሩ ለሚችሉ የበጎ አድራጎትና የትሩፋት ሥራዎች ቢሆን እንኳ፣ከተዘረዘሩት ስምንት መደቦች ውጭ ዘካት አይሰጥም፡፡
2- ዘካት ሲከፋፈል ስምንቱን መደቦች ማዳረስ ሸርጥ አይደለም፤ከስምንቱ መደቦች ውስጥ ለአንዳቸው መስጠት የተፈቀደ ነው፡፡
ነቢዩም ﷺ ፡- ‹‹ሀብታምም ሆነ ሰርቶ ማደር የሚችል ሰው ከርሱ (ከዘካት) እጣ የለውም፡፡›› [በአቡ ዳዉድ የተዘገበ] ብለዋል፡፡፡
እንደ ወላጆች፣አያቶች፣ልጆችና የልጅ ልጆች ላሉና ቀለባቸው በአንድ ሙስሊም ላይ ግዴታ ለሆነ ሰዎች ዘካት መስጠት አይፈቀድም፡፡ ለነዚህ ዘካት መስጠት ያለበትን እነሱን የመቀለብ ግዴታ ከራሱ ላይ ማውረድ ማለት በመሆኑና ይህን ማድረግ የዘካው ጥቅም ወደ ሰጭው ወደ ራሱ የሚመለስ በመሆኑ ዘካውን ራሱ ሰጥቶ ራሱ መልሶ የወሰደው ያደርገዋል፡፡
ልቦቻቸውን ወደ እስላም ለመሳብና ለማለማመድ ዓላማ ካልሆነ በስተቀር ዘካን ለካፍሮች መስጠት አይፈቀድም፡፡ ነቢዩም ﷺ ፡- ‹‹ከሀብታሞቻቸው ተወስዶ ወደ ድኾቻቸው ይመለሳል፡፡›› [በቡኻሪ የተዘገበ] ብለዋልና፡፡
ይህም ማለት ከሙስሊም ሀብታሞች ወደ ሙስሊም ድሆች ማለት ነው፡፡ የዘካት ዓላማም ድሃ ሙስሊሞች ራሳቸውን እንዲችሉ ማድረግ፣በሙስሊሙ ማህበረሰብ ውስጥ የፍቅርና የወንድማማችነት መሰረቶችን ማጠናከር ነው፡፡ ይህ ደግሞ ከካፍሮች ጋር አይፈቀድም፡፡
ለክብራቸውና ለደረጃቸው ሲባል ዘካት መውሰድ ለነቢዩ ﷺ ቤተሰቦች የተፈቀደ አይደለም፡፡ ነቢዩ ﷺ ፡- ‹‹እነዚህ ሰደቃዎች (ዘካት) የሰዎች ቆሻሻ እንጂ ሌላ አይደሉም፤ለሙሐመድም ሆነ ለሙሐመድ ቤተሰቦች የተፈቀዱ አይደሉም፡፡›› [በሙስሊም የተዘገበ] ብለዋልና፡፡
እነዚህ የነቢዩ ﷺ ቤተሰቦች ነጻ ያወጧቸው የቀድሞ ባሮች ናቸው፡፡ ‹‹ዘካት ለኛ አይፈቀድም፤የሰዎች የቀድሞ አገልጋዮችም ከነሱ ከራሳቸው ወገን ናቸው፡፡›› [በትርምዚ የተዘገበ]
በሚለው ሐዲስ ውስጥ ‹‹ከነሱ ከራሳቸው›› የሚለው ድንጋጌው እነሱንም ይመለከታል ማለት በመሆኑ በቀድሞ የበኒ ሃሺም አገልጋዮቻቸውም ላይ ዘካ መውሰድ ሐራም ነው፡፡
የጫንቃ ተገዥ የሆነ ባሪያ ገንዘቡ የጌታው ገንዘብ በመሆኑ ዘካት አይሰጠውም፡፡ ቀለቡና ወጭው የአሳዳሪው ኃላፊነት ነውና ዘካ ከተሰጠው ንብረትነቱ ወደ ጌታው ይተላለፋል፡፡ ቤዛ ከፍሎ ራሱን ነጻ እንዲያወጣ ከአሳዳሪው ጋር የተስማማ አገልጋይ (ሙካተብ) ግን ዕዳውን ለጌታው ከፍሎ ራሱን ነጻ እንዲያወጣ ዘካት ይሰጠዋል፡፡ በዘካት አሰባሰብ ሥራ ላይ የተሰማራ የጫንቃ ተገዥ - አገልጋይ በጌታው ፈቃድ ተቀጥሮ መሥራት ስለሚፈችል - ዘካ ሊወስድ ይችላል፡፡
መክፈል እስከ ተቻለ ድረስ የመክፈያ ጊዜው እንደ ደረሰ ወዲያውኑ መክፈል ግዴታ ነው፡፡ ገንዘቡ ከባለቤቱ ራቅ ባለ አገር በመሆኑ ወይም ተይዞ የቆየ በመሆኑና በመሳሰለው ምክንያት ከአቅም በላይ ካልሆነ በስተቀር ማዘግየት አይፈቀድም፡፡
ዘካው ግዴታ በሆነበት ወቅት ወዲያውኑ ሳይዘገይ መክፈል ዋጅብ መሆኑን የሚያረጋገጠው የሚከተለው የአላህ ቃል ነው ፡- ‹‹ባጨዳውም ቀን ተገቢውን (ዘካ) ስጡ፤›› [አል-አንዓም፡141] ‹‹ምጽዋትንም ስጡ፤›› [አል-ኑር፡56]
‹‹ስጡ›› የሚለው የትዕዛዝ አንቀጽ ነውና ወዲያውኑ ተፈጻሚ መሆንን ይጥይቃል፡፡
ገንዘቡ በወቅቱ ንሷብ የሞላ ከሆነ ለሁለት ዓመታት ማዘግየት ይፈቀዳል፡፡
በላጩ ገንዘቡ ባለበት አገር ላሉ ሰዎች መስጠት ነው፡፡ አስፈላጊ ሆኖ ሲገኝ ዘካን ካለበት አገር በቅርብ ወይም በርቀት ወደሚገኝ ሌላ አገር ማዛወር ይፈቀዳል፡፡ ራቅ ያለው አገር የበለጠ ድኻ በመሆኑ ወይም ዘካ ከፋዩ በዚያ አገር እንደ አገሩ ድኾች ሁሉ እዚያ ድኻ የኾኑ ዘመዶች ያሉት በመሆኑ የዘካና የዝምድና መቀጠል ትሩፋትን ለማጣመርና በመሳሰሉት ምክንያቶች ዘካን ካንዱ አገር ወደ ሌላው ማዘዋወር ይቻላል፡፡
ይፈቀዳል የሚለው አቋም ቀጥሎ በሰፈረው የአላህ ቃል መሰረት ትክክለኛው አቋም ነው፡፡ ‹‹ግዴታ ምጽዋቶች፣(የሚከፈሉት) ለድኾች፣ለምስኪኖችም፣ . . . ብቻ ነው፤›› [አል-ተውባህ፡60] ይህም በየትኛውም ቦታ የሚገኙ ድኾችና ምስኪኖችን ማለት ነው፡፡
ለዘካት ክፍያ የሚውለው ከዋነኛውም ከመናኛውም ያልሆነ መካከለኛው ዓይነት ነው፡፡ በመሆኑም የከፋዩ ፍላጎት ካልሆነ በስተቀር ሙክቱን ወይም እርጉዟን፣ወይም የዓይን ማረፊያ የሆነ ቀልብ የሚስብ ምርጥ ፍሬውን እንዲከፍል አይገደድም፡፡
በአንጻሩም ጥሩውን ትቶ መናኛውን መስጠትም፣ንብረቱ ሁሉ መናኛው ዓይነት ካልሆነ ወይም ከብቶቹ ሁሉ በሸተኞች ካልሆኑ በስተቀር አይፈቀድለትም፡፡ ከሆኑ ግን ካለው ይከፍላል፡፡ አላህ እንዲህ ብሏልና ፡- ‹‹መጥፎውንም ለመስጠት አትሰቡ፤በርሱ ዓይኖቻችሁን ጨፍናችሁ እንጂ የማትወስዱት ስትኾኑ ከርሱ (ከመጥፎው) ትሰጣላችሁን ? ›› [አል-በቀራህ፡267-268]
በሐዲስም ‹‹ዘካ ሲወጣ ያረጀ እንስሳ፣እንከን ያለበትም ሆነ (የማይጠቅም) የፍየል ትንሽ ግልገል ወሳጅ የፈለገው ካልሆነ በስተቀር አይሰጥም፡፡›› [በቡኻሪ የተዘገበ] ተብሏል፡፡
በተጨማሪም ነቢዩ ﷺ ‹‹ውድ ንብረቶቻቸውን ከመውሰድ ተጠንቀቅ፡፡›› [በቡኻሪ የተዘገበ] ብለዋል፡፡
1 - ዘካ ሰጪው ዘካው ለሚገባቸው ወገኖች መሰጠቱን ማረጋገጥ ሲኖርበት ለማይገባቸው የሚሰጥ ዓመታዊ ልማድ እንዳይሆን መጠንቀቅ ይኖርበታል፡፡ ነቢዩﷺ ‹‹ሀብታሙም ሆነ ሰርቶ ማደር የሚችል ሰው ከርሱ (ከዘካት) እጣ የለውም፡፡›› [በአቡ ዳዉድ የተዘገበ] ብለዋልና፡፡
2 - ዘካ ሰጪው ይበልጥ ዘካው የሚገባው ማን እንደ ሆነና ይበልጥ የተቸገረውና የሚያስፈልገው ማን እንደሆነ ለማወቅ በቂ ጥረት ማድረግ ይኖርበታል፡፡ የበዛ የተገቢነት መመዘኛ ያለው እንደ ሥጋ ዘመድና ድኻ የዲን ዕውቀት ተማሪ የመሳሰሉት ዘካ ለመቀበል የበለጠ የተገቡ ይሆናሉ፡፡
ዘካት በመሰረቱ መከፈል ያለበት ከራሱ ከንብረቱ በዓይነት ሲሆን፣የግድ ሲሆን ወይም ለተቀባዩ የበለጠ የሚጠቅም ሆኖ ሲገኝ ግን የዋጋ ተመኑን መክፈል ይፈቀዳል፡፡
የገንዘብ ዘካ በመሰረቱ የመንግሥት ኃላፊነት ሲሆን ለግለሰብ ዘካ አውጭዎችና ለነሱ ግላዊ ግምት ብቻ የሚተው አይደለም፡፡ የሥልጣን ባለቤቱ ኃላፊነቱን ችላ ካለ ግን ግዴታው በያንዳንዱ ሙስሊም ትከሻ ላይ ይወድቃል፡፡
ጥቅሙና ገቢው ዘካት ለሚገባቸው ወገኖች በሚውል ፕሮጄክት ላይ የዘካ ገንዘብን ኢንቬስት ማድረግ ይፈቀዳል፡፡ ይህም የዘካ ገንዘቡን ወዲያውኑ ለሚገባቸው ወገኖች ማከፋፈልን የሚጠይቅ አስቸኳይ ሁኔታ የሌለ ከሆነ ነው፡፡
- ዘካት ከሀብት ላይ በዑደት የሚከፈልና አቅም ባላቸው ወገኖች ላይ ነፍስ ወከፍ ግዴታ የሆነ በመጠን የተወሰነ ክፍያ ነው፡፡
- በሀብት ላይ ከዘካት ውጭ ሌሎች የክፍያ ግዴታዎች ሲኖሩ ተለይቶ የተወሰነ መጠን የሌላቸውና እንደዘካት ቋሚ ያልሆኑ የጊዜያዊነት ባህሪ ያላቸው ክፍያዎች ናቸው፡፡ እነዚህ ግዴታ የሚሆኑት በገንዘብ ምክንያት ሳይሆን በአጋጣሚ ምክንያቶች ነው፡፡ ገንዘብ ለግዴታነታቸው ቅድመ ሁኔታ ሲሆን ለምሳሌ ያህል የወላጆች፣የዘመዶችና የሚስት ቀለብ፣ እንደዚሁም በአገር ግምጃቤት ገቢ መሸፈን ሳይቻል ሲቀር አደጋዎችና አስቸኳይ ሁኔታዎች ሲከሰቱ ችግሮችን ለማስወገድ የሚውል ወጭን ያጠቃልላል፡፡
- ግብር ፍትሐዊ ቢሆን እንኳ ዘካን መተካት አይችልም፡፡ ዘካት ከአላህ ዕባዳዎች አንዱ ዕባዳ ሲሆን፣ግብር የሲቪል ግዴታ በመሆኑ አንዱ ሌላውን ማስቀረት አይችልም፡፡