- Дуввум: Мутаяққин шуд, ки ин тарии либосаш аз манӣ нест, ғусл бар вай воҷиб нест ва ҳукми он монанди ҳукми пешоб аст.
- Саввум: Дар манӣ ва ё набудани он шак дошт, бар вай таҳқиқ лозим аст, агар ба хотараш омад, ки манист, пас ҳукми маниро дорад ва агар ба хотираш омад.
ки тарии либосаш мазист, пас ҳукми мазиро дорад ва агар ҳеҷ чизро ба хотир надошт, ба унвони эҳтиёт, ғусл бар вай, воҷиб мешавад.
7. Агар маниро дар бадан ва либосаш ёфт, эҳтиломро ба хотир надошт, бар вай ғусл лозим аст ва ҳамчунин намозҳоеро, ки баъд аз охирин хобаш хонда, дубора намехонад.
Ба далели фармудаи Ойиша (р), ин ки Набии акрам (с) ба Фотима бинти Абӯҳубайш фармуданд: (Вақте ҳайз пеш оят, намозро тарк кун ва ҳаргоҳ баргашт ва таваққуф кард, ғусл кун ва намозро адо намо) [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим].
Ва нифос ба иҷмоъ ҳукми ҳайзро дорад.
5- Марг
Ба далели фармудаи он ҳазрат (с) дар ҳадиси ғусл додани Зайнаб, духтари он ҳазрат, ҳангоме ки вафот ёфт: (Се бор бишӯед ва ё панҷ бо ва ё бештар аз он, бишуед, агар лозим дидед) [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим].
Васфи ғусл
Воҷиб дар ғусл, равон кардани об дар бадан, ба ҳар васфе, ки бошад, ба ғарази ғусл кардан, вале мустаҳаб аст, ки аз васфи ғусли Набии акрам (с) пайравӣ кунад,
чуноне, ки модари мӯминон Ойиша (р) баён фармуд: (Обе барои покӣ аз ҷанобат ба Расули Аллоҳ (с) гузоштанд, бо дасти росташ ба дасти чапаш ба ду бор ё се бор об рехт, пас аз он олати таносулиашро шуст ва баъд аз он бо дасташ ду бор ё се бор замин ва ё ба девор зад, пас аз он мазмаза ва истиншоқ кард ва сурат ва дастонашро то оринҷ шуст, баъд аз он бар сари худ об рехт ва сипас баданаро шуст, пас аз он андаке ба гуша рафт ва пойҳояшро шуст, порчае барояш овардам, онро нагирифт, бо дасташ обро меафшонд) [Ба иттифоқи Бухорӣ].
Чигунагии ғусл аз ин қарор аст:
1. Ҳар ду кафи дастро ду ва ё се бор мешӯяд.
2. Олати таносулии худро мешӯяд.
3. Дасташро ду ва ё се бор ба замин ва ё ба девор мезанад.