Ва ба либосҳои эҳромӣ хушбӯи назананд, ба далели фармуди Расули Аллоҳ (с):(Либосҳоеро, ки ба онҳо заъфарон ва варс [Варс: Гиёҳест зардранг ва хушбӯест, ки ҷомаро ба он ранг мекунанд] задаанд, напӯшед). [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим]
Хушбӯи
4. Мард бояд либоси духташударо қабл аз эҳром аз тан берун кунад ва ду порчаи с афед, яке изор ва дигареро ридо бисозад ва ду чаплак ба по кунад.
Ба далели фармудаи Набии акрам (с): (Ва яке аз шумо бо изор ва ридо ва чаплақ, эҳром кунад ва агар чаплақ наёфт, музаҳояшро то буҷилак бибурад ва бипушад) [Ба ривояти Аҳмад]
ва аммо зан бо ҳар либосе ва ба ҳар ранге, ки бошад, метавонад эҳром кунад, вале аз пӯшидани либоси пурзавқу барқ ва ташбеҳ ба мардон иҷтиноб кунад ва ҳамчунин дар ҳолати эҳром ниқоб напӯшад ва дасткашҳо низ дар даст накашад.
Изор ва ридо барои муҳрим
Дасткашҳо барои зани муҳрим
Чаплақ барои муҳрим
Ниқоб барои зини муҳрима
Мамнуъоти эҳром
1. Пушондани сар бо чизи часпида ба он
Ба далели ҳадиси Ибни Умар (р), ин, ки марде гуфт: Эй Расули Аллоҳ (с) ! муҳрим чӣ либосе бипӯшад?, фармуданд: (Пироҳан ва дастору изорҳо [Он чӣ, ки шалвор намида мешавад] ва либосеро, ки кулоҳаш ба он муттасил бошад [Баронс: Ҳар ҷомае, ки кулоҳаш бо он муттасил бошад], напӯшед) [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим].
Ва агар ба сараш часпида набуд, монанди чатр ва ё хайма ва ё сақфи утоқ, сақфи мошини саворӣ, гуноҳе бар муҳрим нест.
Дастор барои муҳрим
Пӯшидан шалвор барои муҳрим
Кулоҳ барои муҳрим
Соябон барои муҳрим
2. Пӯшидани духташуда барои мард
Ва мақсуд аз духташуда: он чизест, ки ба андозаи бадан ва ё узве аз он духта бошанд, монанди, курта ва изор, ё шим, ҷураб, даскашаку муза ва монанди онҳо,
ба далели ҳадиси Ибни Умар (р), ки қаблан тазаккур дода шуд: (Пироҳан ва дастон ва изор ва ҷомаеро, ки кулоҳаш муттасил ба он бошад, напӯшед). [Ба ривояти Бухорӣ ва Муслим]