Агар бар мусофир рӯза сахт бувад ва ё бар вай зарар бувад, рӯза хурдан барояш беҳтар аст, зеро ки Набии акрам (с) мардеро диданд, ки аз гармӣ бар вай соя карда ва мардум дар атрофаш ҷамъ шуда буданд,
он ҳазрат (с) фармуданд: (Рӯза доштан дар сафар аз некӯи намебошад) [Ба ривояти Бухорӣ].
3. Бордорӣ ва ширдиҳӣ
Зани бордор ва ё зани ширдеҳ, агар бими он меравад, ки рӯза доштани ӯ барои худаш, осеб мерасонад, рӯза мехурад ва монанди бемор, қазои онро ба ҷо меорад,
ба далели фармудаи он ҳазрат (с): (Аллоҳи мутаъол аз мусофир рӯза ва бархе аз намозро афв карда ва ҳамчунин аз зани бордор ва зани ширдеҳ, рӯзаро афв намудааст) [Ба ривояти Тирмизӣ]
ва агар зани бордор ва ё зани ширдеҳ бар худ аз рӯза доштан биме надошт, вале нисбат ба ҳамлу кӯдаки ширхораш бими осебрасе ба он дошт,
рӯзаашро мехурад ва қазои онро рӯза медорад ва аз ҳар рӯзе, ки ифтор карда, барои мискине таом медиҳад,
ба далели фармудаи Ибни Аббос (р): (Ва зани ширдеҳ ва бордор агар бар кӯдакашон бими осеб аз рӯзаро доштанд, ифтор намуданд, ба мискин таом медиҳанд) [Ба ривояти Абӯдовуд]
4. Ҳайзу нифос
Зане, ки дар Рамазон ҳайз дид ва ё таваллуд кард, рӯзаашро бояд бихурад ва рӯза доштан бар вай ҳаром аст,
агар рӯза гирифт дуруст нест ва бар вай қазои рӯзҳои ифторшуда, воҷиб мебошад, ба далели ин, ки модари мӯминон,
Ойиша (р) замоне, ки аз зани ҳоиз рӯзаро, на намозро пурсида шуд, чунин фармуд: (Ҳангоме, ки ба он мубтало мешудем, ба қазои рӯза амр мешудем, на ба қазои намоз) [Ба ривояти Бухорӣ ва Муслим].